دلبستگی
دلبستگی به معنای پیوند عاطفی عمیقی است که با افراد خاص در زندگی خود برقرار می‌کنیم.
به شکلی که باعث میشود زمانی که با آنها تعامل می‌کنیم، احساس نشاط و شادمانی کرده و به هنگام استرس
از اینکه آنها را در کنار خود داریم ، احساس آرامش کنیم.
مراحل ایجاد دلبستگی به شرح زیراست:
مرحله پیش دلبستگی (تولد تا 6 هفتگی)
علائم فطری ، چنگ زدن ، لبخند زدن ، گریه کردن ، و زل زدن به چشمان والدین به نوزادان کمک می‌کنند
تا با سایر اطرافیانش تماس برقرار کنند. وقتی که مادر پاسخ می‌دهد، نوباوگان آنها را ترغیب می‌کنند نزدیک بماند،
زیرا وقتی آنها را در آغوش میگیرند، نوازش می‌کنند و با آرامش با آنها صحبت می‌کنند، تسلی خاطر می‌یابند.
مرحله دلبستگی در حال انجام (6 هفتگی تا 8-6 ماهگی)
در طول این مرحله ، نوباوگان به مراقبت کننده آشنا به صورتی پاسخ می‌دهند که با یک فرد غربیه فرق دارد.
اما با اینکه نوباوگان می‌توانند مادر خود را تشخیص دهند، اگر که از او جدا شوند، هنوز اعتراضی نمی‌کنند.
بنابراین ، دلبستگی در حال انجام است ، ولی هنوز ایجاد نشده است.
مرحله دلسبتگی واضح (8-6 ماهگی تا 18 ماهگی -2 سالگی)
دلبستگی در این مرحله به مراقبت کننده آشنا به وضوح دیده میشود. نوباوگان ، اضطراب از جدایی نشان می‌دهند،
یعنی وقتی که فرد بزرگسالی که به او تکیه کرده‌اند آنها را ترک می‌کند ناراحت می‌شوند.
اضطراب جدایی بعد از 6 ماهگی در همه بچه‌ها وجود دارد و تا حدود 15 ماهگی شدید تر میشود.
نوباوگان و کودکان نوپای بزرگتر ، غیر از اعتراض کردن به ترک والد تلاش می‌کنند تا او را نزد خود نگهدارند.
به باور بولبی ، کودکان در نتیجه تجربیات خود در طول این مراحل، پیوند عاطفی با ثباتی با مراقبت کننده خود برقرار می‌کنند که در غیاب والدین می‌توانند از آن به عنوان یک پایگاه امن ، استفاده کنند.
