اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی همه ما وقتی قرار است برای اولین بار در جمع بزرگی صحبت کنیم یا اینکه در حضور افرادی که قضاوتشان برای ما اهمیت دارد سخنرانی کنیم، دچار دلهره و اضطراب می شویم، احتمالا پیشانی و کف دستمان خیس عرق می شود…

کودکان و نوجوانان مبتلا در معرض خطر جدی برای ایجاد افسردگی اساسی

هستند که روز به روز بیشتر می شود و مهم است بدانید، افرادی که در

کودکی یا نوجوانی مبتلا به اضطراب اجتماعی بوده اند، نسبت به کسانی

که در بزرگسالی مبتلا شده اند، در آینده به نوع شدیدتر و مقاومی به درمان

افسردگی اساسی دچار می شوند.

علائم اصلی اختلال اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی، ترس معنادار و دائمی از یک یا چند موقعیت

اجتماعی است که باعث تعاملات اجتماعی می شود یا تحت نظر قرار گرفتن را ممکن می کنند

(مانند در معرض دید قرار گرفتن هنگام غذا خوردن در رستوران) و فرد از اینکه به خاطر نشان دادن

اضطرابش رفتاری را بروز دهد که باعث قضاوت منفی دیگران شود، می ترسد. افراد مبتلا ممکن است

فعالانه از این موقعیت ها اجتناب کنند یا هنگام مواجهه با این موقعیت ها دچار ترس و اضطراب شدیدی شوند.

چه عاملی باعث ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی می شود؟

این افراد هنگام تعاملات اجتماعی از این می ترسند که کاری انجام دهند یا علائم اضطرابی شان را

به گونه ای بروز دهند که باعث قضاوت منفی دیگران شوند. یعنی نگران این هستند که اشتباهی

کنند و شرمنده شوند یا مورد تمسخر واقع شده و طرد شوند و مورد اهانت قرار گیرند و این ترس

و اضطراب به صورت قابل توجهی بیشتر از آن چیزی است که از موقعیت اجتماعی مذکور و زمینه

فرهنگی- اجتماعی فرد انتظار می رود.

اختلال اضطراب اجتماعی با خجالتی بودن چه تفاوتی دارد؟

تحقیقات همچنین نشان می دهد که افراد خجالتی پس از ایجاد ارتباط موفق، احساس منفی شان

کم می شود ولی افرادی که اضطراب اجتماعی دارند احساس منفی شان حتی پس از یک رابطه

اجتماعی نرمال باز هم باقی می ماند. درواقع ثابت شده که افراد مبتلا وارد یک روند نشخوار فکری

می شوند که دایما احساسات و شناخت های منفی را مرور کرده و زنده نگه می دارند.

گرچه برخی بر این عقیده اند که خجالتی بودن ممکن است با اضطراب اجتماعی همراه باشد، اما

داده های اخیر کمیته ملی هم ابتلایی ها نشان می دهد که فقط 12 درصد از نوجوانان خجالتی

معیارهای اختلال اضطراب اجتماعی را دارند از طرفی حدود 70 درصد از نوجوانان مبتلا به اشتباه، خود

را به صورت خجالتی می شناسند.

این افراد از مراوده ها و تعامل های خود بازخورد مثبتی نمی گیرند و در میان همسالانشان به افراد

مضطربی که معمولا پذیرفته نیستند، شهرت دارند و قربانی بودن را تجربه می کنند، مهارت های

اجتماعی ناچیزی دارند و از ارتباط غیرکلامی کمتر استفاده می کنند، چون در فهمیدن نشانه های

غیرکلامی نیز به همان اندازه مشکل دارند.

اختلال اضطراب اجتماعی کودکان و بزرگسالان چه تفاوتی دارد؟

از آنجا که کودکان معمولا در برابر بزرگسالان، به خصوص بزرگسالانی که نگران قضاوتشان هستند

مضطرب می شوند، یکی از معیارهایی که در کودکان به ما کمک می کند که اختلال را تشخیص دهیم

این است که در کودکان مبتلا، این ترس فقط در برابر بزرگ ترها بروز نمی کند بلکه در موقعیت هایی

که همسالان و همتایان کودک هستند نیز بروز می کند.

در موقعیت ترس آور، کودک متبلا احساسات آزاردهنده ای چون خجالت و طردشدگی را به شدت تجربه می کند

و پاسخ های این کودکان نشانه تمرکز افکار منفی این کودکان درباره خودشان است.

نکته دیگر اینکه مواجهه با موقعیت ترسناک اجتماعی یا موقعیتی که فرد را در معرض دید قرار می دهد،

در کودکان می تواند خود را به صورت گریه کردن، قشرق راه انداختن، چسبیدن به مراقب، میخکوب شدن،

لرزیدن، یا امتناع از صحبت کردن نشان دهد. برای این کودکان دوست پیدا کردن یا عضو گروهی بودن،

یا بیان احساسات به صورت خودگزارش دهی، کار مشکلی است.

منبع: روزنامه سلامت