استرس های سرطان زا
استرس های سرطان زا
در مورد ارتباط اختلالات روانپزشکی و سرطان، هنوز رابطه مستقیم و واضحی شناسایی نشده است. بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان، از وقوع یک حادثه استرس زای شدید در زندگی شان که از نظر زمانی با شروع بیماری سرطان یکسان بوده است گزارش می دهند.
بسیاری از افراد معتقدند ریشه بیماری هایشان در تنش های عصبی و استرس هایی است که به دلایل مختلف طی زندگی با آن دست و پنجه نرم می کنند. یعنی عامل چاقی، بیماری متابولیکی، بی اشتهایی، آسیب های پوست و مو، مشکلات گوارشی و حتی ابتلا به سرطان را به گردن اعصاب خراب شان می اندازند. چنین تصوری چندان هم عوامانه نیست بلکه از نقطه نظر روانشناختی و اختلالات روان تنی نیز تا حدی قابل تائید است. کما این که اختلالات روان تنی فقط مربوط به بیماران روانپزشکی نیست و هر فردی که مبتلا به بیماری های مختلف اعم از سرطان و دیابت باشد درگیر این نوع اختلالات می شود.
آنچه مسلم است این است که رفتارهایی که باعث افزایش احتمال بروز سرطان می شوند، مثلا مصرف سیگار و الکل، در بیماران با اختلالات روانی مانند مبتلایان به افسردگی و سایر اختلالات خلقی بیشتر است. بنابراین قابل انتظار است که در این بیماران وقوع سرطان بیشتر باشد.
غصه چاقتان می کند یا لاغر؟
اغلب اختلالات روانپزشکی طی دوره خود با تغییراتی در اشتها و وزن همراه هستند. از این رو بسیاری از مبتلایان به افسردگی، اختلال دو قطبی و اختلال اسکیزوفرنی با تغییراتی در وزن مواجه هستند. برخی بیماران افسرده، تمایل خود را به همه چیز از جمله خوردن، از دست می دهند و لاغر می شوند. برعکس برخی دیگر از بیماران افسرده، فقط با خوردن آرام می شوند و احساس بهتری پیدا می کنند و این علاقه را مخصوصا به خوردن خوراکی های شیرین دارند که باعث چاقی این دسته می شوند.
برخی بیماران، به خاطر ناامید شدن، همه کارهایی را که نتیجه دراز مدت دارد (از جمله رژیم غذایی) رها می کنند و چاق می شوند.
آیا استرس، واکسن دارد؟
افراد می توانند از طریق یادگیری «مکانیسم های کنارآیی کارآمد»، خودشان را نسبت به اثرات استرس واکسینه کنند. مکانیسم های کنارآیی کارآمد عمدتا شامل مهارت های حل مساله و ارتباط سالم با دیگران است.
افرادی که از مکانیسم های کارآمد در مواجهه با استرس سود می جویند، وقتی با یک مشکل بزرگ مواجه می شوند، قادرند خودشان را از نظر هیجانی کنترل کنند و تلاش می کنند که همه راه حل های ممکن برای حل مشکل را برگزینند و به بهترین آنها عمل کنند. همچنین از دیگران برای حل مشکل کمک می گیرند و از انجام کارهایی که معضل را پیچیده تر می کند می پرهیزند.
ديابت استرسی هم داریم؟
در مورد دیابت، کاملا مشخص است افرادی که سبک زندگی کم تحرک، پر استرس، همراه با تغذیه پر کالری، افزایش وزن و چربی خون بالا و مصرف سیگار دارند، احتمال بیشتری از بروز بیماری دیابت دارند.
در افرادی که مبتلا به اضطراب و افسردگی هستند، احتمال این که سبک زندگی ناسالم تری داشته باشند، بیشتر است و بنابراین احتمال ابتلای بیشتری به دیابت دارند. از سوی دیگر، این بیماران پس از ابتلای به دیابت، کمتر از دیگران رژیم های غذایی و دستورات مرتبط به سبک زندگی سالم را مراعات می کنند، بنابراین در این بیماران عوارض ثانویه دیابت بیشتر رخ می دهد و احتمال این که در اثر بیماری به ناتوانی برسند بیشتر است.
بیماری هایی که افسردگی می آورند
مبتلایان به بیماری های جسمی مزمن، در معرض بروز اختلالات روانپزشکی هستند. برای مثال، مبتلایان به دیابت احتمال ابتلا به اضطراب و افسردگی بالایی دارند و علت این ارتباط تا حدودی مربوط به مواجه شدن با یک نقص و ناتوانی است.
افرادی که مبتلا به یک بیماری جسمی مزمن هستند، لازم است بتوانند سوگواری مربوط به از دست دادن سلامتی و ناتوانی خود را بگذرانند و با بیماری خود به یک پذیرش برسند و وضعیت جدید سلامتی خود را بپذیرند و بتوانند برای جلوگیری از پیشرفت آن تلاش کنند.
درمان بیماری های روان تنی
این درمان، می تواند بسته به نوع و شدت بیماری، شامل روان درمانی فرد، روان درمانی گروهی، درمان دارویی و همین طور حمایت های دراز مدت روانی – اجتماعی باشد.
پزشکان و همراهان مبتلایان به بیماری های مزمن لازم است نسبت به بروز نشانه های اختلال روانپزشکی همراه هوشیار باشند. این نشانه ها می تواند شامل تغییرات در خلق بیمار (تغییرات در تمرکز و حافظه بیماران، تغییرات در خواب یا اشتهای بیماران، کم شدن علاقه نسبت به زندگی، کم علاقه شدن به پیگیری بیماری، عدم همکاری درمانی، مراعات نکردن رژیم غذایی و تغییرات سبک زندگی، اضطراب و نگرانی بیش از حد، باشد.