بحران های نوجوانی
بحران های نوجوانی
بحران های نوجوانی از زمره مهمترین، حساس ترین، خلاق ترین و پربارترین دوره زندگی دوره نوجوانی است. با شروع دوره نوجوانی و همزمان با تغییرات فیزیولوژیک و جسمانی، ذهن انسان از حالت خام قبلی خارج شده و صورت انتزاعی به خود می گیرد.
ارتباط خانواده و نوجوان ارتباطی به غایت ظریف و در خور تامل و دقت است.
یکی از مهمترین عملکردهای دوره رشد انسان یعنی عملکرد تحصیلی مورد موشکافی خانواده
و اجتماع قرار می گیرد. ضمن اینکه رفتارها، هیجانات و دغدغه ها و افکار نوجوان به عنوان زمینه
زندگی آتی او در نظر گرفته می شود. در این دوره است که والدین مسوول و خردمند تلاش می کنند
تا ضمن احترام به اصول و موازین استقلال ذهنی نوجوان خود ،با صمیمیت و حمایت
همه جانبه در کنار نوجوان خود باشند.
یکی از مهم ترین بخش های مراقبت از نوجوان دانش آموز و پشت سر گذاشتن بحران های نوجوانی،
تداوم مراقبت از بعد موضوع زمان و همچنین چهار چوب و قواعد مراقبت از بعد کیفیت مراقبت می باشد.
بطور کلی مراقبت والدین باید ثبات داشته باشد. به شرایطی که گاهی هستند و گاهی نیستند
نمی توان زیاد دل بست یا اعتماد کرد. اگر بین پدر و مادر شیوه ای از رویکرد به نوجوان مورد
هماهنگی و اتفاق نظرنباشد تعارض و گیجی و سردرگمی بوجود می آورد.
همین تعارض است که ممکن است در نوجوانی که در حال گذراندن دوره شکل گیری شخصیت و هویت و جهان بینی خود است ایجاد اضطراب کند.
یا اینکه او را از محیط هرج و مرج و نامعلوم خانواده دور کند و برای رفع تشنگی ذهنی و عاطفی،
به ابشخور نا امن و غیر مطمئنی رجوع کند.
هماهنگی بین پدر و مادر نکته بسیار مهمی است. پدر و مادر مانند ماه و خورشید
و فرزندان، ستارگان آسمان زندگی. پدر و مادر با هم همراه و همدل و هم رای هستند و در ارتباط با فرزندان هیچگونه
شکاف یا فاصله ای در نظرات انها وجود ندارد. پدر و مادر پیش از اعلام نظر، در محیط خصوصی خود اختلاف خود
را در ارتباط با فرزندانشان حل می کنند و پس از رسیدن به اتفاق نظر با رای واحد با فرزند خود گفتگو می کنند.
برای فرزند نیز رای و نظر پدر، نظر مادر است و برعکس. خصوصا در دوره نوجوانی و بحران های نوجوانی، که ذهن جسور
و جستجوگر نوجوان بدنبال صمیمیت و مرجع قابل دسترسی برای خود می گردد
این موضوع اهمیت مضاعف پیدا می کند. برای ایجاد قوانین و قواعد درست رفتاری و ارتباطی
و تحصیلی و تعیین آزادی ها و خط قرمز ها همیشه نوجوان را دخیل می کنند و سعی دارند
نظر او را جلب کنند. طوری که نوجوان احساس تحمیل یا اسارت نداشته باشد
و حتی بتوان نقدهای او را شنید و پاسخ گو بود.
وقتی نوجوان در این اصول خود را شریک و سهیم بداند نسبت به آن احساس خوشایندی دارد و بهتر هم به آن عمل خواهد.
سعی کنید خوبی ها و نکات مثبت رفتاری، فکری یا تحصیلی او را به موقع ببینید و به موقع تشویق کنید
و به آن افتخار کنید. و در مقابل مسائلی که ضعف و خطر در آن وجود دارد قاطعا نه بیاستید
و او را به مسیر درست هدایت کنید. کمک کنید بحران های نوجوانی را پشت سر گذاشته
و فردی مورد اطمینان برای خود و جامعه اش باشد.