راه های كسب امیدواری

راه های كسب امیدواری

انسان در حیات فردی و اجتماعی خود چگونه می تواند از غلبه سرخوردگی، یاس و نا امیدی نجات پیدا كند و روحیه امیدواری، نشاط و شادابی را به صورت مستمر در خود حفظ كند؟راهكارهایی كه جوانه امید و مثبت نگری را در دل آدمی تقویت می كند

ناملایمات زندگی و وجود نقص در اموال وانفس و بهره ها همواره جزء لاینفك حیات فردی و اجتماعی انسان است.

در این راستا نحوه نگاه و تعامل انسان در دو بعد مثبت و امیدواری و منفی و نا امیدی می تواند، نوعی تبیین و تفسیر از این نوع حیات را ارائه دهد. قبح و بطلان تفسیر بدبینانه و منفی بر كسی پوشیده نیست چرا كه مانع بزرگی برای هر نوع تلاش و مجاهدت به حساب مي آید و به مثابه ترمز و توقفی برای حركت تكاملی و شروع سیر نزولی و انحطاطی انسان تلقی می شود. در این میان روحیه مثبت نگری و امیدوارانه زیستن امری ممدوح و در عین حال اكتسابی است، یعنی باید با تلاش و ممارست آن را به دست آورد. در اینجا به راهكارهایی كه جوانه امید و مثبت نگری را در دل آدمی تقویت می كند به نحو اجمال اشاره می كنیم:

تفكر مثبت

قدرت تفكر و اندیشه و تاثیر آن در سلوك و رفتار آدمی بر هیچ كس پوشیده نیست. اندیشه نه تنها بر جسم انسان، بلكه بر آینده مادی و معنوی او نیز تاثیر می گذارد. تفكر مثبت، تولید انرژی، توانایی و دلگرمی می كند و در عوض، تفكر منفی موجب اضطراب و تشویش افراد می شود. اگر بخواهیم امیدوارانه زندگی كنیم، همواره باید نیمه پر لیوان را ببینیم، نه نیمه خالی آن را و به آنچه می توانیم كسب كنیم بیندیشیم. برای رسیدن به این مقصود دو راهكار عمده وجود دارد:

همراهی با زیبایی های زندگی

زندگی بشری از تیغ و خار و یا باغی از گل سرخ است؛ اما اینكه ما زندگی را از چه زاویه ای می بینیم مهم است. به راستی آنچه در زندگی به هر یك از ما داده شده كمتر از گل سرخی است كه دوستی به ما اهدا می كند و ما به خار آن توجهی نداریم؟ پس از كنار خارهای زندگی، بزرگوارانه بگذریم و نگاه امیدوارانه و مثبت خود را متوجه گل ها كنیم.

اندیشه در داشته های زندگی

بزرگ نمایی سختی ها و نظر افكندن در كاستی ها و كمبودها كه یك روی سكه زندگی است، باعث شده است كه از روی دیگر سكه كه خوشی ها و زیبایی ها و داشته ها است غفلت شود. این نگرش منفی، افرادی را در كام یاس و افسردگی فرو برده است. امام هادی (ع) ابوهاشم جعفری را كه در تنگنای شدیدی قرار داشت، با ذكر نعمت های الهی امیدوار ساخت و پیش از آنكه او چیزی بگوید، حضرت فرمود: كدام یك از نعمت های خدا را می خواهی شكرگذاری كنی؟ وی كه شگفت زده شده بود، خود را جمع كرد و ندانست چه بگوید. امام (ع) یكی پس از دیگری نعمت های وی را بازگو كرد و فرمود: خداوند به تو ایمان داده و با این نعمت، بدنت را بر آتش حرام كرده و به تو سلامتی و تندرستی عطا فرموده و با این وسیله تو را بر انجام دادن فرامین الهی یاری رسانده و به تو قناعت ارزانی داشته، پس تو را از بذل و بخشش بیهوده حفظ كرده است. حضرت با بیان این نعمت ها، او را به آنچه در حال حاضر داشت آشنا كرد و به او فهماند، آنچه دارد بیش از آن است كه ندارد، زیرا همواره در كنار هر نقمتی، نعمتی وجود دارد. امام حسن عسكری (ع) می فرماید: هیچ بلایی نیست، مگر آنكه خداوند در نهادش خیری نهفته كه آن را فرا می گیرد.