بدبینی، دشمن بزرگ
بدبینی، دشمن بزرگ
مثبت اندیشی چیزی فراتر از اعتقاد کورکورانه است و قدرت آن بر زندگی انسانها بسیار زیاد و شگفت انگیز است. خوشبین ها تقریبا در همه جنبه های زندگی بهتر از بدبین ها عمل می کنند و معمولا به موفقیت های بیشتری نائل شده و از موفقیت های اجتماعی لذت بیشتری می برند.
روانشناسان معتقدند خوشبینی و بدبینی، عاداتی هستند که ما از زمان کودکی می آموزیم و والدین ما الگو و سرمشقهای ما هستند.
به یاد بیاورید هنگامی که در اثر ترکیدن لوله آب، خانه جدید شما غرق آب شد، پدر شما آه و ناله کرد که ” چرا من چنین خانه بدی را انتخاب کردم؟” یا گفت: “در قرار داد ما تضمین شده که همه چیز بی عیب و نقص باشد، بنابراین من از معمار ساختمان می خواهم لوله کشی ساختمان را تعمیر کرده و خسارت بوجود آمده را جبران کند؟” سلیگمن می گوید: ” خوشبینی ، یک روش عادی برای توضیح شکستها به خودتان است.”
انسان بدبین معتقد است اتفاقات بد، از شرایطی دائمی و ثابت نشات می گیرد: “من در امتحان ریاضی مردود شدم ، چون استعداد یادگیری اعداد و ارقام را ندارم” و اتفاقات خوب ، از شرایطی موقتی ناشی می شود: “همسرم امروز به من یک شاخه گل هدیه کرد، چون روز کاری خوبی داشته”. اما انسان خوشبین، شکست را به عوامل موقتی نسبت می دهد “من در امتحان رد شدم چون دقت نکردم” و موقعیتهای مطلوب را به عوامل پایدار” او برای من گل هدیه آورد، چون مرا دوست دارد.”
چگونه می توانید خوشبین باشید؟
خوشبختانه عادتهای فرا گرفته شده می توانند به فراموشی سپرده شوند. تازه ترین تحقیقات نشان می دهد که خوشبینی ، مهارتی است که هر انسانی می تواند به خوبی آن را فراگیرد.
با افکار منفی مبارزه کنید.
فرض کنید با تاخیر به محل کار خود رسیده اید، پیش از آنکه خود را سرزنش کنید و بگویید: “من همیشه دیر می رسم” از خود ارزیابی دقیق و درستی داشته باشید. سعی کنید بخاطر بیاورید آخرین باری که با تاخیر به محل کار خود رسیدید، چه زمانی بود، دیروز ؟ نه ، هشت هفته پیش. آیا تاخیر شما به این دلیل بود که برای جدا شدن از رختخواب تنبلی کردید؟ نه، پسر نوجوان شما دیشب باک ماشین را خالی کرده بود و شما مجبور شدید برای پر کردن باک ماشین به پمپ بنزین بروید.
بدترین فیلمنامه را تصور کنید که بر خلاف انتظار، بهترین فیلم را در پی داشته باشد; شما آه و ناله می کنید که “من حتما اخراج خواهم شد”، اما شاید رئیس شما در ترافیک گیر افتاده باشد و حتی دیرتر از شما به محل کار برسد. در مرحله بعد، سناریویی را که احتمال وقوع اش بیشتر است، مجسم کنید: همچنان که شما با دستپاچگی و به سرعت به سمت میز کار خود می روید، رئیس با اخم و عصبانیت به شما نگاه می کند. دستپاچه کننده و باعث شرمندگی است، ولی کشنده که نیست. در نتیجه به فکر یافتن یک راه حل باشید. یا در وقت صرف ناهار هم کار کنید یا چند دقیقه زودتر خانه را ترک کنید تا در صورت بروز تاخیرهای پیش بینی نشده ، فرصت کافی در اختیار داشته باشید.
به خودتان اعتبار و ارزش بدهید.
به موفقیتهای خود در گذشته اعتراف کنید. اتفاقات خوبی را که برای شما بوجود آمده، به عنوان نتیجه تلاشهای خودتان تجزیه و تحلیل کنید. عکس هایی که در تعطیلات گرفتید، عالی بودند نه به این خاطر که دوربین به خوبی ساخته و طراحی شده بود، بلکه بخاطر مهارت شما در زمینه نور و ترکیب اجزای صحنه. “مهمانی شما در فضای باز موفقیت آمیز بود، نه به این دلیل که هوا خوب و مساعد بود، بلکه این موفقیت به خاطر تدارک خوب و مهارتهای اجتماعی شما بوده است.”