قوانین اساسی در برخورد با نوجوانان
قوانین اساسی در برخورد با نوجوانان
قوانین اساسی در برخورد با نوجوانان مسائل و مشکلات نوجوان را بزرگ نشان ندهید؛ چون در آنها ایجاد وحشت می‌كند همین‌طور مدام به دنبال این نباشید كه آنها را بازخواست كنید. اعتماد به نفس را در او تأمین و تضمین کنید.
قانون اول؛ نپرسید چته؟
لحن این پرسش تأثیر زیادی دارد پس این سوال را با لحنی بپرسید كه نوجوانتان متوجه شود
که هدفتان فهمیدن مشكلی است كه او با آن درگیر است. با این سوال حس خشم پدر و مادر ناشكیبا را به فرزندتان منتقل نكنید.
قانون دوم؛ نوجوان را به حال خود رها نكنید.
بزرگترین اشتباه تنها گذاشتن نوجوانان است. هر چه زمان كمتری با آنها بگذرانید آنها بیشتر
احساس «غریبگی» می كنند و رفتارشان بدتر خواهد شد.
در برخورد با مسائل نوجوان بهتر است از خودش کمک بگیریم.
یعنی این واقعیت را بداند که نخستین مسئول حل مشکل او، خودش است و برای حل آن باید
اقدام كند و ما والدین فقط وظیفه راهنمایی او را داریم که از عواقب تصمیم خودش مطلع شود.
قانون سوم؛ باب گفتگو را باز كنید.
برای اجرایی‌كردن این قانون باید از دوران كودكی تلاش كنید تا بتوانید با فرزندتان صمیمانه گفتگو كنید
تا در دوران نوجوانی فرزندتان با پذیرش بیشتری بتواند مشكلاتش را با شما مطرح كند و با گفتگو با
شما به نتایج منطقی تری برسد.
قانون چهارم؛ اصرار و پافشاری فقط در مسائل مهم.
به عقایدش احترام بگذارید تا حرمت شما را هم حفظ کند. برای هر اشتباه کوچکی
جایگاه والدگری خود را برای جدل با او خدشه‌دار نسازید؛ بلکه از تذکرهای کوتاه و تأثیرگذار استفاده کنید.
در واقع قاطعیت و اصرار خود را برای مسائلی که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند، هزینه کنید.
قانون پنجم؛ از راهنمایی های مشاور غافل نشوید.
هر چند گفته شد بسیاری از رفتارهای نوجوانان ویژگی طبیعی تحولی آنان است اما چنانچه تغییرات
خلقی شدید مثل غمگینی، تحریک‌پذیری، کناره‌جویی و بی‌بندوباری متفاوت از دیگر همسالان،
فرهنگ خانوادگی و ارزشی شما را نشان می‌دهد از کمک‌های تخصصی یک روانشناس یا یک
روانپزشک استفاده کنید تا شیوه فرزندپروری خود یا حل مشکلات احتمالی فرزندتان را از مسیر درست آن پیگیری کنید.
منبع: روزنامه شهروند