ببخشیم و شاد زندگی کنیم
ببخشیم و شاد زندگی کنیم
ببخشیم و شاد زندگی کنیم تصور اغلب آدم ها این است که اگر ببخشند مثل این است که آن بدی و خیانت هیچوقت اتفاق نیفتاده است. بنابراین هیچ وقت از سرزنش کردن دست بر نمی دارند و به مجازات ادامه می دهند. اما این درست نیست.
قرار نیست وانمود کنیم که هیچ اتفاقی نیفتاده است. ما فقط به خاطر خودمان می بخشیم به خاطر این
که به زندگی ادامه بدهیم. وقتی احساس قربانی بودن کنیم احساسمان نه تنها از ما محافظت نمی کند
بلکه به ما صدمه نیز می رساند. خودمان را در زندانی از احساسات منفی حبس می کنیم. با چنین شرایطی
چگونه می توانیم دوباره به زندگی عادی برگردیم و شاد باشیم؟
چگونه ببخشیم؟
به احساس تان وصل شوید
به آن چیزی که هستید افتخار کنید و با خودتان مهربان باشید. افکار و احساسات تان را روی کاغذ بنویسید.
سپس از خودتان بپرسیدن برای برآمدن از پس این احساسات باید چکار کنید؟ شاید لازم باشد به پیاده روی
بروید، با طبیعت باشید، یک کار خلاقانه مثل نقاشی، موسیقی یا آواز انجام دهید، یک نامه بخشش بنویسید
و یا از یک مشاور کمک بگیرید.
گذشته را رها کنید
یکی از کارهایی که باید برای پیشرفت در زندگی انجام دهیم رها کردن گذشته و زندگی در زمان حال است.
ما اغلب گذشته را با خودمان حمل می کنیم و بدون این که متوجه باشیم ما را زمین می زند. این افکار و
احساسات منفی انبار می شوند و مانع از داشتن یک زندگی شاد می شوند. با آرام نشستن و تمرکز روی
تنفس و یا بیرون رفتن و لذت بردن از زیبایی های اطرافتان در زمان حال زندگی کنید.
درس بگیرید
باید از تمام تجربیات درس بگیریم. حتی اگر فکر می کنید اتفاقی که برایتان افتاده ناعادلانه است این تجربه باعث
رشد روحانی شما می شود. آن لحظات تاریک به ما کمک می کنند دید تازه ای به زندگی پیدا کنیم.
عشق و نور بفرستید
وقتی مراحل بالا را بگذرانید می توانید به کسانی که شما را رنجانده اند عشق بدهید. می دانم این کار
در ابتدا کمی سخت است اما می تواند تغییر بزرگی در زندگی شما ایجاد کند. به جای ارسال انرژی منفی
به آن ها عشق و نور بفرستید. با این کار هیچ دین عاطفی بین شما نخواهد بود و با آرامش و فکر آزاد به
زندگی خود ادامه خواهید داد.
وقتی می بخشیم باید این افکار که گذشته می توانست بهتر باشد را رها کنیم چون هیچ کسی تا به حال
نتوانسته گذشته را تغییر دهد. به جای این کار باید درس ها و ارزش های اتفاقاتی که در گذشته افتاده اند
را درک کنیم. بنابراین خودمان را از گذشته رها و به سوی آینده می رویم.