انواع مختلف استرس و راه های مقابله با آن چیست؟

استرس پاسخ روانی و فیزیولوژیکی به موقعیتی است که خود را به عنوان یک تهدید یا چالش نشان می دهد. استرس قسمت کوچکی در پشت مغز که به نام هیپوتالاموس شناخته می شود را فعال می کند. هیپوتالاموس هورمون هایی ترشح می کند که واکنش مبارزه یا فرار ما را تحریک می کنند. طبق مطالعات، هورمون اصلی آزاد شده کورتیزول است که سطح گلوکز را در جریان خون ما افزایش می دهد. این امر بدن را قادر می سازد تا به طور موثر عملکردهای ترمیم مغز و عضلات را انجام دهد. در عین حال، عملکردهای غیرضروری مانند سیستم تولید مثل و گوارش را مهار می کند.

دومین هورمون استرس، آدرنالین، استفاده از افزایش سطح گلوکز در جریان خون را برای ماهیچه ها آسان تر می کند. پس از پایان رویداد استرس زا، عملکردهای بدن به حالت عادی باز می گردند.

مقدار کمی استرس مثبت تلقی می شود. به عنوان مثال، اگر فرد روز بعد امتحان داشته باشد، استرس مثبت به دانش آموزان کمک می کند تا از تعلل دوری کنند و برای امتحان اقدام کنند. با این حال، سطح بیش از حد استرس می تواند تأثیر منفی بر سلامت ما داشته باشد، از جمله اختلالات اضطرابی، افسردگی، فرسودگی شغلی، مشکلات گوارشی، چاقی و بیماری های قلبی و غیره. در این مقاله به انواع مدیریت استرس و نکاتی برای مبارزه با استرس می پردازیم.

از این رو، برای مقابله با استرس، اجازه دهید نگاهی به انواع تنش ها بیندازیم:

انواع استرس

1. استرس حاد:

پاسخ استرس کوتاه مدت و موقت به موقعیت ها یا خواسته های خاص.

معمولاً توسط عوامل استرس زای فوری مانند ضرب الاجل، امتحانات، ترافیک یا رویدادهای غیرمنتظره ناگهانی ایجاد می شود.

شامل فعال شدن پاسخ “جنگ یا گریز” بدن، ترشح آدرنالین و کورتیزول است.

می تواند قابل مدیریت باشد و ممکن است انرژی و تمرکز را برای مقابله با چالش ها فراهم کند.

زمانی که عامل استرس زا حذف شود یا وضعیت حل شود، برطرف می شود.

2. استرس حاد اپیزودیک:

الگویی از دوره های مکرر استرس حاد تجربه شده توسط افراد.

در افرادی که مستعد نگرانی بیش از حد هستند، دیدگاه بدبینانه ای دارند یا مسئولیت های زیادی را بر عهده می گیرند، رایج است.

اغلب با احساس بحران دائمی، برخورد با مشکلات یکی پس از دیگری مشخص می شود.

افراد ممکن است علائم تنش مداوم، تحریک پذیری، اضطراب و مسائل مربوط به سلامت جسمانی مرتبط با استرس را نشان دهند.

این شامل شناسایی دلایل اصلی استرس، اتخاذ راه‌های سالم‌تر برای مقابله با آن و در نظر گرفتن حمایت حرفه‌ای در صورت لزوم است.

3. استرس مزمن:

استرس طولانی مدت و مداوم که برای مدت طولانی ادامه دارد.

ناشی از شرایط مداوم زندگی یا استرس های مزمن مانند فشارهای کاری، مشکلات مالی، مسائل مربوط به روابط یا شرایط سلامتی است.

در صورت عدم مدیریت می تواند اثرات عمیقی بر سلامت جسمی، عاطفی و روانی داشته باشد.

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هورمون های استرس مانند کورتیزول می تواند منجر به مشکلات قلبی عروقی، ضعف عملکرد سیستم ایمنی، مشکلات گوارشی، اختلالات خواب، اضطراب و افسردگی شود.

مدیریت استرس شامل ایجاد تغییرات قابل توجه در سبک زندگی، استفاده از روش‌های کاهش استرس مانند تمرین‌های تمدد اعصاب و تمرکز حواس، تمرین مدیریت زمان خوب، جستجوی حمایت از دیگران و جستجوی کمک حرفه‌ای در صورت نیاز است.

علائم استرس

استرس می تواند جنبه های مختلف سلامتی و رفاه شما را تحت تاثیر قرار دهد، حتی اگر از آن آگاه نباشید. در اینجا برخی از علائم و نشانه های هر نوع استرس آورده شده است.

استرس حاد

مردمک‌های گشاد شده: در طول پاسخ جنگ یا گریز، مردمک‌های ما گشاد می‌شوند تا درک بصری را در پاسخ به تهدیدات احتمالی تقویت کنند.

افزایش ضربان قلب: این واکنش فیزیولوژیکی می تواند تپش قلب را تقلید کند و جزء معمولی پاسخ جنگ یا گریز است.

افزایش تعریق: استرس دمای بدن را بالا می برد و منجر به افزایش تعریق می شود.

تنفس سریع و عمیق: یکی دیگر از جنبه‌های پاسخ جنگ یا گریز، افزایش دریافت اکسیژن برای کمک به واکنش به استرس است.

اضطراب: احساس نگرانی و ترس ناشی از قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زا.

نوسانات عاطفی: استرس اغلب به صورت تحریک پذیری و نوسانات خلقی ظاهر می شود.

اختلالات خواب: اضطراب و تغییرات هورمونی پاسخ جنگ یا گریز می تواند الگوهای خواب طبیعی را مختل کند.

استرس حاد اپیزودیک

تنش عضلانی: این یک واکنش محافظتی با هدف جلوگیری از آسیب و درد است. هنگامی که در معرض استرس حاد مکرر قرار می گیریم، ماهیچه های ما بدون فرصتی برای استراحت، منقبض می مانند.

بیش از حد: این احساس ناتوانی در کنار آمدن یا تصور راه حل های موثر برای عوامل استرس زا است.

افزایش عصبانیت و تحریک پذیری: ممکن است متوجه شویم که واکنش شدیدتر و مکرر نسبت به موقعیت ها، حتی موقعیت هایی که معمولاً قابل تحمل هستند، داریم.

میگرن: اغلب در نتیجه تنش مداوم عضلانی، میگرن می تواند با استرس حاد مکرر مکرر و شدیدتر شود.

فشار خون بالا: بسیاری از افراد ممکن است از فشار خون بالا آگاه نباشند. مطمئن ترین راه برای تشخیص فشار خون بالا از طریق اندازه گیری فشار خون حرفه ای است.

استرس مزمن:

افزایش وزن: اغلب ناشی از “استرس خوردن” یا عدم تعادل هورمونی ناشی از استرس طولانی مدت است.

بی خوابی: مشکل در به خواب رفتن و به خواب ماندن، که منجر به عدم احساس استراحت با وجود خواب می شود.

حملات پانیک: دوره های ناگهانی ترس و اضطراب شدید همراه با علائم استرس حاد.

سردردهای مزمن: سردردهای تنشی مکرر که بیش از 15 روز در ماه رخ می دهد.

خستگی عاطفی: احساس خستگی مداوم بدون توجه به کیفیت استراحت یا خواب.

چه چیزی باعث استرس می شود؟

استرس می تواند از عوامل مختلفی ناشی شود، از جمله:

تجربیات آسیب زا، سوء استفاده یا رویدادهای غیرمنتظره ناگهانی می تواند منجر به استرس شود.

مواجهه با مشکلات سلامتی، بیماری های مزمن یا مراقبت از یکی از اعضای بیمار خانواده می تواند باعث استرس شود.

تغییرات مهم زندگی مانند جابجایی، شروع یک کار جدید، ازدواج یا تجربه از دست دادن می تواند باعث استرس شود.

فشار، خواسته ها، ضرب الاجل ها، حجم کاری بیش از حد، یا فشار تحصیلی می تواند منجر به استرس شود.

نگرانی در مورد مالی، بدهی ها یا بی ثباتی مالی می تواند یک عامل استرس زا باشد.

مشکلات در روابط، درگیری ها یا مسائل خانوادگی به استرس عاطفی کمک می کند.

استرس همچنین می تواند ناشی از قرار گرفتن در معرض سر و صدا، آلودگی یا شرایط ناخوشایند زندگی باشد.

درک منابع استرس و یافتن راه‌های سالم برای مقابله با آن‌ها برای مدیریت سطوح استرس و حفظ رفاه کلی ضروری است.

چگونه استرس را تشخیص دهیم؟

شناسایی استرس شامل شناخت علائم فیزیکی و روانی است که نشان می دهد بدن و ذهن شما به فشار یا تنش پاسخ می دهند. در اینجا برخی از علائم و نشانه های رایج وجود دارد که می تواند به شما در شناسایی استرس کمک کند:

علائم فیزیکی استرس:

تنش عضلانی: احساس سفتی یا گره در عضلات خود، به خصوص در گردن، شانه ها یا پشت.

سردرد: سردردهای مکرر یا بدتر، از جمله سردردهای تنشی یا میگرن.

خستگی: احساس خستگی یا فرسودگی حتی پس از استراحت کافی.

مشکلات خواب: مشکل در به خواب رفتن، خواب ماندن یا تجربه خواب بی قرار.

مشکلات گوارشی: معده درد، سوء هاضمه، حالت تهوع، یا تغییر در عادات روده.

ضربان قلب سریع: احساس می کنید که قلب شما تند می تپد یا می تپد.

تغییرات در اشتها: خوردن بیش از حد یا کم، یا هوس خوردن برای برخی غذاها.

تغییرات تنفسی: تنفس کم عمق، تنگی نفس یا آه کشیدن بیشتر.

افزایش تعریق: به فعالیت بدنی یا گرما مربوط نمی شود.

سیستم ایمنی ضعیف: بیماری ها یا عفونت های مکرر.

علائم روانشناختی استرس:

اضطراب:احساس عصبی، دلهره یا بی قراری.

تحریک پذیری: به راحتی ناامید، آشفته یا بد خلق می شود.

مشکل در تمرکز: مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری.

مشکلات حافظه: فراموشی یا مشکل در یادآوری اطلاعات.

طغیان عاطفی: طلسم گریه، عصبانیت یا حساسیت عاطفی.

احساس غرق شدن: احساس ناتوانی در کنار آمدن با وظایف یا مسئولیت ها.

تفکر منفی: بدبینی، نگرانی مداوم یا انتظار بدترین اتفاق.

از دست دادن علاقه: کاهش انگیزه یا علاقه به فعالیت هایی که زمانی از آن لذت می بردید.

افسردگی: احساس مداوم غم، ناامیدی یا بی ارزشی.

تغییرات در رفتار: کناره گیری از تعاملات اجتماعی یا درگیر شدن در مکانیسم های مقابله ای ناسالم مانند سوء مصرف مواد.

عواقب استرس

عواقب استرس طولانی مدت یا مزمن می تواند بر جنبه های مختلف سلامت جسمی و روانی تأثیر بگذارد:

اختلالات اضطرابی: این اختلالات با ناتوانی در مدیریت واکنش های عاطفی در موقعیت های مختلف مشخص می شوند. این اختلالات اغلب شامل ترس و نگرانی مداوم است که مانع از عملکرد روزمره می شود. اختلالات هراس و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در این دسته گنجانده شده است که به دلیل افزایش سطح استرس منجر به پیامدهای سلامت جسمانی طولانی مدت می شود.

افسردگی: احساس درماندگی، غمگینی و کاهش عزت نفس، بی انگیزگی، بی انرژی و خلاقیت است. این بر افکار، احساسات و رفتارها تأثیر می گذارد، عملکرد روزانه را مختل می کند و باعث بی علاقگی به فعالیت هایی می شود که قبلاً از آنها لذت می بردید.

فرسودگی شغلی ناشی از استرس طولانی مدت است که باعث خستگی ذهنی، عاطفی و جسمی می شود که اغلب با شک به خود، جدایی و دیدگاه منفی همراه است.

استرس می تواند بر سرعت حرکت غذا در روده تأثیر بگذارد و به طور بالقوه منجر به مشکلات گوارشی مانند سندرم روده تحریک پذیر، بیماری التهابی روده و زخم شود. استرس همچنین با تضعیف سد روده و تأثیر بر سیستم ایمنی مرتبط است.

استرس مزمن سطح آدرنالین و کورتیزول را بالا می برد و به مشکلات مربوط به قلب کمک می کند. این می تواند منجر به فشار خون بالا و سخت شدن شریان ها، فشار بر قلب و محدود کردن خون و اکسیژن شود.

تغییرات تغذیه ای ناشی از استرس می تواند منجر به پرخوری و کم خوری شود. خوردن استرس ممکن است منجر به چاقی و مشکلات مربوط به سلامتی شود، در حالی که استرس مزمن که باعث کاهش مصرف غذا می شود ممکن است منجر به سوءتغذیه شود.

استرس باید با مکانیسم‌های مقابله‌ای سالم مانند ورزش، تکنیک‌های تمدد اعصاب، جستجوی حمایت اجتماعی و تمرین مدیتیشن مدیریت شود تا تأثیر منفی آن بر سلامت و تندرستی کاهش یابد. در صورت غیرقابل تحمل شدن استرس، جستجوی پشتیبانی یا مشاوره متخصص نیز توصیه می شود.

راه های مبارزه با استرس

حال بیایید نگاهی به راه های مختلف کاهش استرس بیاندازیم

ورزش – ورزش یکی از موثرترین راه ها برای مدیریت استرس است. سروتونین، دوپامین و اندورفین را در میان انواع هورمون ها آزاد می کند. این به تنظیم خلق و خوی ما کمک می کند و ما را به حالت اولیه خود می برد.

سبک زندگی سالم – طبق مطالعات انجام شده، 30 دقیقه ورزش برای هر فرد برای حفظ یک سبک زندگی سالم الزامی است.

از ذهن آگاهی استفاده کنید – تکنیک های تنفس ذهن آگاهی و آرامش می توانند توسط همه برای مدیریت موثر استرس مورد استفاده قرار گیرند. استفاده از حواس پنجگانه برای کنترل فوری احساسات منفی و تنفس عمیق برای رها شدن از هر گونه فرآیند فکری مضر راهی کارآمد برای مقابله با استرس است.

درمان و مربیگری را امتحان کنید – راه دیگری برای کنترل استرس ما جستجوی کمک حرفه ای است. به دست آوردن بینش و دیدگاه های مختلف در مورد عملکرد خود به ما کمک می کند تا هورمون های استرس زا را تنظیم کنیم.

مدیریت زمان – توجه به عوامل استرس زا و همچنین مدیریت مفید زمان می تواند به کاهش استرس ما کمک کند. یافتن تعادل مناسب بین کار و زندگی و انجام کارهایی که دوست داریم باعث سلامت روانی ما می شود.

وقت خود را در طبیعت بگذرانید – مرخصی از برنامه معمولی و گذراندن آن در طبیعت به ما کمک می کند تا استرس را کاهش دهیم. نور خورشید، روال خودمراقبتی و هوای تازه از تأثیر عوامل استرس زا جلوگیری می کند.

سالم بخورید – پیروی از یک رژیم غذایی مناسب تضمین می کند که بدن ما مقدار مناسبی از مواد مغذی را دریافت می کند که پیش نیاز زندگی سالم و شاد است زیرا یک برنامه غذایی خوب خلق و خوی ما را نیز تثبیت می کند.

وقت خود را با دوستان و خانواده بگذرانید – حضور در حلقه اجتماعی مناسب گام مهمی در مدیریت استرس است. با همراهی خوب، ما نیز تمایل داریم احساسات منفی خود را رها کنیم و به مدیریت استرس کمک می کند.

نتیجه گیری

همانطور که دیدیم استرس یک مسئله اصلی در دنیای پرشتاب است، اما شناسایی آن با نظارت بر اثرات آن و سپس انجام اقدامات لازم برای مدیریت آن می تواند ما را سالم تر، شادتر و عاقل تر کند. ما همچنین باید محرک های خود را بشناسیم و اقدامات پیشگیرانه در برابر آنها انجام دهیم تا بتوانیم از استرس فرار کنیم.

سوالات متداول

1. چرا مدیریت استرس مهم است؟

پاسخ: مدیریت استرس مهم است زیرا استرس بیش از حد یا طولانی مدت می تواند اثرات مضری بر سلامت جسمی و روانی داشته باشد. تکنیک‌های مؤثر مدیریت استرس به کاهش تأثیر استرس، بهبود رفاه کلی، افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش خطر مشکلات سلامت مرتبط با استرس مانند بیماری‌های قلبی، اختلالات اضطرابی و افسردگی کمک می‌کنند.

2. 5 مهارت مدیریت استرس چیست؟

پاسخ: پنج مهارت کلیدی مدیریت استرس عبارتند از:

مدیریت زمان: سازماندهی وظایف و اولویت ها برای کاهش استرس ناشی از احساس غرق شدن.

تکنیک های آرامش: استفاده از روش هایی مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا برای آرام کردن ذهن و بدن.

حل مسئله: توسعه راهبردهایی برای رسیدگی و حل مشکلات استرس زای.

انتخاب های سبک زندگی سالم: حفظ یک رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم و خواب کافی برای حمایت از سلامت کلی.

حمایت اجتماعی: جستجوی کمک و حمایت از دوستان، خانواده یا متخصصان برای مقابله با استرس.

3. آیا می توانم برای استرس تست کنم؟

پاسخ: بله، روش های مختلفی برای ارزیابی و اندازه گیری سطح استرس وجود دارد. برخی از تست های استرس رایج عبارتند از:

پرسشنامه: پرسشنامه های خود گزارشی که سطوح استرس را بر اساس پاسخ به سؤالات خاص مربوط به علائم استرس، مکانیسم های مقابله و رویدادهای زندگی ارزیابی می کند.

اندازه‌گیری‌های فیزیولوژیکی: تکنیک‌هایی مانند تغییرپذیری ضربان قلب (HRV)، آزمایش سطح کورتیزول و پایش فشار خون می‌توانند شاخص‌هایی از سطوح استرس را ارائه دهند.

ارزیابی های رفتاری: مشاهدات رفتارهای مرتبط با استرس، مانند تغییر در الگوهای خواب، اشتها، خلق و خو و تعاملات اجتماعی.

4. کدام نوع استرس خطرناکتر است؟

پاسخ: استرس مزمن به طور کلی خطرناک تر از استرس حاد در نظر گرفته می شود. استرس حاد پاسخی طبیعی به چالش ها یا تهدیدات فوری است و معمولاً کوتاه مدت است. در مقابل، استرس مزمن برای مدت طولانی ادامه می‌یابد و اگر به‌طور مؤثر مدیریت نشود، می‌تواند پیامدهای سلامتی شدیدی داشته باشد. استرس مزمن با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، چاقی، دیابت، اختلالات سلامت روان و سایر بیماری های مزمن مرتبط است.

5. سطح نرمال استرس چقدر است؟

پاسخ: استرس واکنشی طبیعی به چالش های زندگی است و هرکسی گاهی آن را احساس می کند. سطوح نرمال استرس می تواند به طور گسترده ای در بین افراد متفاوت باشد و به عواملی مانند توانایی های مقابله، انعطاف پذیری و شرایط شخصی بستگی دارد.

استرس خفیف تا متوسط ​​می تواند مفید و انگیزه دهنده باشد، در حالی که استرس بیش از حد یا مزمن می تواند تأثیرات منفی بر سلامت و رفاه داشته باشد. مهم است که استرس را به طور موثر مدیریت کنید و اگر استرس طاقت فرسا شد یا در زندگی روزمره اختلال ایجاد کرد، به دنبال حمایت باشید.

5 اثر ناشناخته دل شکستگی بر قلب

استرس عاطفی، افسردگی، سرگیجه، بی خوابی همگی از علائم دلشکستگی هستند اما آیا دل شکستگی بر قلب تأثیر دارد؟ در ادامه بخوانید تا متوجه شوید که چگونه همه موارد فوق بر قلب تأثیر می‌گذارند، به چه مواردی باید توجه کنید و چگونه همه آن را برطرف کنید. اگر از دل شکستگی رنج می برید، ممکن است انواع احساسات جدید را تجربه کنید.

12 نشانه که نیاز به استراحت ذهنی دارید

بسیاری از ما در طول این بیماری همه گیر احساس فرسودگی روانی می کنیم، اما حتی یک بیماری در سراسر جهان را نمی توان مقصر همه استرس های ما دانست. چه درام کاری، خانوادگی یا رابطه ای، دلایل زیادی برای افزایش سطح استرس یا اضطراب ما وجود دارد. وقتی مسائل زیادی در زندگی ما باشد، برخی چیزها شروع به تغییر در روتین ما می کنند. این می تواند خسته کننده باشد و نشانه بزرگی از این است که شما باید یک قدم به عقب بردارید و مراقبت از خود را تمرین کنید و به ذهن خود اجازه دهید بهبود یابد.

1. نمی توانید بخوابید

اگر نمی توانید بخوابید و یک دوره بی خوابی تصادفی در حال ازدیاد است، ممکن است یک پرچم قرمز بزرگ باشد. زمانی که ما غرق استرس هستیم، از دست دادن خواب معمول است. این امر به ویژه در صورتی صادق است که رفتار بی خوابی شما باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد شما شود.

تحمّل استرس- الگوهای وراثتی

اغلب مردم با استرس‌های زندگی امروز کنار می‌آیند. در واقع استرس در جوامع امروزی ما «عادی» تلقی می‌شود و مشکل خاصی به بار نمی‌آورد. اما ده درصد مردم نمی‌توانند خود را با آنها تطبیق دهند. دلیل این امر آن است که آنها سطح پائینی از تحمل استرس را به ارث برده‌اند. این افراد معمولاً نشانه‌های استرس بیش از حد را هنگامی که به نوجوانی و بلوغ می‌رسند نشان می‌دهند. همه می‌دانیم که این دوران، یکی از پراسترس‌ترین دوران زندگی هر کس است. بچه‌ای که سطح پائینی از تحمل استرس را به ارث برده باشد، هنگامی که به دوران بلوغ می‌رسد با خستگی، مشکلات خواب، افسردگی و اضطراب روبرو می‌شود.

در این هنگام نوجوان به نیروبخش‌ها به عنوان «دارو» روی می‌آورد تا حال خود را بهتر کند. از همین موقع، الگوی استفاده از نیروبخش‌ها(به طور مداوم یا یکباره و افراطی) شکل می‌گیرد و شخص تا پایان عمر گرفتار آن خواهد بود.

ممکن است بپرسید از کجا معلوم شده است که این یک مشکل ارثی است؟ آیا نمی‌توان این گونه استدلال کرد که اگر پدری الکلی دارای فرزندی الکلی است این بدان علت است که پسر، مصرف الکل را از پدر «یادگرفته» نه این که به ارث برده است؟

برای پاسخ به این سوالات، توجه شما را به نتایج مطالعه‌ای که در سال 1980 برروی هزاران نوزاد که به فرزندخواندگی پذیرفته شده بودند به عمل آمد، جلب می‌کنم. این نوزادان بلافاصله پس از تولد به منزلهای جدید برده شده بودند و هیچ اطلاعی از والدین واقعی خود نداشتند. موضوع این مطالعه، بررسی الگوی مصرف یکی از نیروبخش‌ها، یعنی الکل بود.

این مطالعه، یافته‌های بسیار تعجب‌آوری داشت. نخست این که درصد بسیار بالایی از فرزندانی که والدین واقعی‌شان الکلی نبودند، الکلی نشده بودند. حتی اگر پدرخوانده و مادرخوانده‌شان الکلی بودند. در نتیجه، مشخص شد که بزرگ‌ شدن در کنار افراد الکلی، دلیلی برای الکلی شدن فرزندان نیست.

از سوی دیگر، نشان داده شد که پسرانی که پدر واقعی‌‌شان الکلی بوده، 9 برابر بیشتر از دیگران احتمال الکلی شدن دارند. این نسبت برای دخترانی که مادر واقعی‌شان الکلی بوده، سه برابر است. توجه کنید که این در شرایطی است که بچه‌ها هیچ چیز از والدین واقعی‌‌شان نمی‌دانستند!

این مطالعه بدین گونه تفسیر شد که «الکلیسم» یک بیماری ارثی است. ولی آنچه که در واقع نشان داده شده این بود که «سطح پائین تحمل استرس» ارثی است. الکلیسم یک بیماری نیست، بلکه استفاده افراطی از یک نیروبخش‌ توسط کسی است که سعی دارد خود را «درمان» کند.

در سالهای گذشته مشخص نشده بود که انواع مختلف نیروبخش‌ها به گونه مشابهی عمل می‌کنند. در واقع، همه آنها به طور موقت عملکرد پیام‌آوران شادی در مغز را تقویت می‌کنند. چون این واقعیت هنوز هم برای همه روشن نشده است، از این روست که می‌شنویم مردم درباره استفاده از یک نیروبخش‌ خاص به عنوان «بیماری» یاد می‌کنند. برای مثال، مردم درباره «الکلیسم»، «اعتیاد به کار»، «قمار بازی وسواسی»، «خوردن وسواسی» و «اعتیاد به کوکائین» به عنوان بیماریهای مختلف صحبت می‌کنند.در حالی که اغلب این افراد، مشکل مشابهی دارند: استرس بیش از حد که باعث می‌شود احساس ناراحتی کنند و به منظور درمان خود، به استفاده از انواع نیروبخش‌ها روی آورند.

نیروبخش‌ها کارساز نیستند

پیش از این گفتیم که هیچکس نمی‌تواند با استفاده از نیروبخش‌ها، فعل و انفعالات شیمیایی مغز خود را دوباره به حالت تعادل برگرداند. اکنون می‌دانیم که حداقل ده درصد مردم، یعنی آنهایی که سطح پائین تحمل استرس را به ارث برده‌اند بیشترعمر خود را صرف همین کار می‌کنند. سه دلیل وجود دارد که این کار بی‌ثمر است:

عدم دقت
همان‌گونه که قبلاً گفتیم، تغییرات جزئی و ظریف در سطح فعل و انفعالات شیمیایی مغز، کاری نیست که بتوان به صورت «دستی» انجام داد. این درست مثل این است که بخواهید سطح خاک یک گلدان کوچک را به کمک یک بولدوزر صاف کنید. آنچه در انتها برایتان باقی می‌ماند، یک گلدان شکسته است!

بازگشت به وضع اول
دومین واقعیت این است که تمام نیروبخش‌ها دوره اثر موقتی دارند و وضع شما پس از خاتمه دوره اثر آنها دوباره به حالت اول برمی‌گردد. و معمولاً هر چه اثر بخشی آنها سریعتر باشد، بازگشت به وضعیت اولیه نیز به همان سرعت خواهد بود. بنابراین، کسانی که از نیروبخش‌ها استفاده می‌کنند در یک حالت الاکلنگی بین خوب و بد بسر می‌برند. یکروز شاد و سرحال و پرانرژی هستند و روز دیگر افسرده و مضطرب و خسته.

کاری که آنها باید بکنند این است که باید تلاش کنند سطح استرس‌شان را پائین بیاورند. اگر بتوانند با انجام این کار، استرس بیش از حد را از خود دور کنند، خود بدن تعادلش را برقرار خواهد ساخت.

اما اغلب کسانی که دچار استرس بیش از حد هستند هرگز به پائین آوردن سطح استرس‌شان فکر نمی‌کنند. اکثر آنها حتی باور ندارند که از استرس بیش از حد رنج می‌برند و فکر می‌کنند که دیگران نیز احساسی مشابه آنها دارند. بنابراین به بهترین کاری که می‌توانند برای خودشان بکنند روی می‌آورند و آن، چیزی نیست جز درمان خود به کمک نیروبخش‌ها و به حرکت درآوردن دوباره الاکلنگ با سرعت بیشتر.

عادت کردن
سومین مشکل استفاده از نیروبخش‌ها این است که بدن با سرعت به بسیاری از آنها عادت می‌کند. این بدان معنی است که فرد باید مقدار بیشتری از آنها را استفاده کند تا به تاثیر مورد نظرش برسد و در این حالت است که اثرات جانبی کافئین، الکل، تنباکو و مواد مخدّر بسیار جدّی و خطرناک می‌شود.

کسی که مقدار زیادی الکل مصرف می‌کند در معرض خطر مرگ در اثر تصادفات رانندگی، نارسایی کبد یا خونریزیهای داخلی قرار می‌گیرد و به دیگران نیز ممکن است آسیب برساند. مصرف زیاد تنباکو به ریه‌ها و عروق بدن آسیب جدی می‌رساند و باعث سرطان می‌گردد. کافئین زیاد، ضربان قلب را نامنظم می‌کند و مصرف زیاد مواد مخدّر به سادگی به تشنج و مرگ می‌انجامد. تمام این اثرات جانبی، استرس بیشتری به بدن وارد می‌کنند که به نوبه خود، وضعیت را بدتر می‌کند.

آرام‌بخش‌ها

همان گونه که پیش از این گفتیم، کسانی که دچار استرس بیش از حد هستند، با استفاده از نیروبخش‌ها گاهی احساس راحتی و خوبی می‌کنند ولی بیشتر اوقات اعصابشان بهم ریخته و خراب است.

چنین افرادی معمولاً هنگامی که ناراحتی‌شان تشدید می‌شود به پزشک مراجعه می‌کنند و به او می‌گویند: «تحمل این وضع دیگر بسیار سخت است. لطفاً به من چیزی بدهید که اعصابم را آرام کند و بتوانم شبها خواب راحتی بکنم.» پزشک هم به احتمال زیاد در برابر این درخواست، قرصهای آرام‌بخش تجویز خواهد کرد. آرام‌بخش‌ها داروهایی هستند که موقتاً بدن را به حالت خواب یا رخوت می‌برند.

معروفترین این نوع داروها «والیوم» است. قرصهای مشابه دیگری نیز از خانواده والیوم ولی با نامهای مختلف وجود دارند که همگی دارای اثر مشابهی هستند. از آن جمله می‌توان به ترانکسین، سراکس، زاناکس، اتیوان، سنتراکس، پاکزیپام و لیبریوم اشاره کرد. تمام داروهایی که در خانواده والیوم قرار دارند به نام «بنزودیازپین» شناخته می‌شوند. خانواده دیگری از آرام‌بخش‌ها «باربیتورات‌ها» هستند. داروهایی مانند فنورباربیتال، بوتالبیتول و سکونال.

آرام‌بخش‌ها کاری به پیام‌آوران شادی مغز ندارند و بر ناحیه‌های دیگری از مغز اثر می‌گذارند. متاسفانه‌ آرام‌بخش‌ها تنها برای یک تا سه ماه اثر بخش هستند و پس از آن، گیرنده‌های مغز به وجود آنها عادت می‌کنند. در این هنگام است که درد و خستگی دوباره به سراغ فرد می‌آید و متاسفانه برای بسیاری از مردم کنار گذاشتن آرام‌بخش‌ها غیرممکن می‌شود.خصوصاً کنار گذاشتن داروهای خانواده والیوم دارای چنان عوارض جدی است که کسانی که برای یک دوره طولانی از آنها استفاده کنند به راحتی نمی‌توانند آنها را ترک کنند، حتی اگر آن آرام‌بخش دیگر خاصیتی هم نداشته باشد!

ما می‌دانیم که هیچکس نمی‌تواند با استفاده از نیروبخش‌ها فعل و انفعالات شیمیایی مغز خود را متعادل سازد. با افزودن آرام‌بخش‌ها، آمیزه‌ای به وجود می‌آید که وضع را به مراتب بدتر و نومید کننده‌تر می‌سازد

استرس مثبت

استرس مثبت در واقع استرس همیشه مضر نیست و اگر شما باور داشته باشید که استرس باعث بهبود شما می‌ شود، آسان‌ تر می‌ توانید با چالش‌ ها روبرو شوید. محققان دانشگاه استنفورد معتقدند که رو به رو شدن با استرس بیشتر به سلامت ما کمک می کند.

حفظ انگیزه به هنگام خستگی ناشی از كار

حفظ انگیزه به هنگام خستگی ناشی از كار خستگی و فرسودگی ناشی از انجام کار منجر به کاهش بهره وری در افراد می شود. با این حال، خبر خوب این است حتی در شرایطی که کار شما منجر به فرسودگی می شود راه هایی برای انگیزه وجود دارد.

روش های کنترل خشم و عصبانیت

روش های کنترل خشم و عصبانیت یکی از واکنش های عاطفی اساسی ما است و گاهی اوقات یک نشانه هشدار خوبی است که همه چیز در زندگی ما خوب نیست. در برخی موارد خشم “حق” شماست که احساسش کنید.

خصوصیات افراد بی‌ استرس

خصوصیات افراد بی‌ استرس استرس بخشی طبیعی زندگی ماست که می‌ تواند تاثیرات منفی زیادی روی بدن و ذهن ما بگذارد. اما برای مقابله با آن چه باید کرد؟ استرس بخش طبیعی از زندگی ست. درست مانند دیگر احساساتی، چون شادی، درد و رنج، عصبانیت.

سلام آرامش

اگر دنبال آرامش در زندگی می گردید باید استرس را کنار بگذارید چرا که استرس و آرامش دو روی یک سکه هستند که هرگز با هم و کنار هم قرار نخواهند گرفت. شاید بگویید مگر استرس داشتن یا نداشتن انتخاب خود ماست که هر زمان خواستیم آن را کنار بگذاریم؟