آگورافوبیا یا ترس از مکان های باز 

آگورافوبیا یک ترس شدید است که در مکان های عمومی ظاهر می شود. به محض اینکه یک فرد آگورافوبیک فکر می کند که دیگر نمی تواند در مکانی با افراد زیادی کمک بگیرد، حملات پانیک بر او غلبه می کند. این فوبیای رایج باعث می شود افرادی که تحت تأثیر آن قرار می گیرند با فکر ترک مکان های خاصی که احساس امنیت می کنند، مانند خانه خود، احساس ناامنی کنند.

منشأ آن چیست؟

افراد مضطرب و افرادی که در طول زندگی خود موقعیت های آسیب زا را تجربه کرده اند، بیشتر از جمعیت می ترسند . برای مثال، فردی که پس از تصادف یا سوگواری دچار شوک شده است ، ممکن است این استرس پانیک را احساس کند. بنابراین، این فوبیا اغلب به دلیل استرس زیاد فرد ایجاد می شود.

چگونه آگورافوبیک بودن را متوقف کنیم؟

آگورافوبیا را می توان به روش های مختلفی درمان کرد:

با درمان طبیعی

با هیپنوتیزم درمانی

با درمان شناختی رفتاری

با درمان دارویی

راهکارهایی برای رسیدن به ثبات عاطفی

چه یک رابطه ناامن، یک محیط کاری پر هرج و مرج، یا فقط خانواده تان که شما را کاملا دیوانه کرده اند، احتمالاً لحظاتی را داشته اید که احساس می کنید از نظر احساسی کنترل ندارید. با این حال، حتی زمانی که احساس می کنید احساسات شما متعلق به شما نیست، به یاد داشته باشید که هنوز می توانید انتخاب کنید که چگونه به آن احساسات واکنش نشان دهید. با کمی هوشیاری و کمی تمرین، ثبات عاطفی دست یافتنی اس. اما در صورت نیاز از دریافت کمک برای مدیریت احساسات خود دریغ نکنید.

احساسات خود را با آب و هوا مقایسه کنید. 

مانند یک طوفان باران گذرا، احساسات شما چیزی است که نمی توانید مستقیماً آن را کنترل کنید. با این حال، درست مانند آن طوفان باران، احساسات شما نیز موقتی هستند. همانطور که نمی توانید یک طوفان را متوقف کنید، توانایی متوقف کردن هیجانات خود را هم ندارید اما، می توانید نحوه واکنش خود را کنترل کنید و برای مقابله بهتر با آنها اقدامات لازم را انجام دهید.

به جای تلاش برای مقاومت در برابر احساسات خود، آنها را بدون قضاوت بشناسید.

زمانی که به خود اجازه دادید این احساس را تجربه کنید، لحظه ای را به ارزیابی مجدد موقعیت و واکنش خود به آن اختصاص دهید.

احساسات خود را نادیده نگیرید!

 نادیده گرفتن احساسات به شما کمک نمی کند که به طور موثرتری با آنها برخورد کنید، اما تمرکز بیش از حد روی آنها نیز کمکی نمی کند. اگر متوجه شدید که بیش از حد احساسی شده‌اید، لحظه‌ای را به تصدیق احساسات خود اختصاص دهید. سپس در مورد موقعیتی که در آن هستید فکر کنید و سعی کنید دریابید که چگونه می توانید آن را با دیدی مثبت تر – یا کمتر فاجعه آمیز – مشاهده کنید. برای اینکه در مسیر درست قرار بگیرید، چند سوال از خود بپرسید:

نکات مثبت این وضعیت چیست؟ وقتی تحت فشار هستید، دیدن چیزی مثبت دشوار است. سعی کنید حداقل به یک چیز خوب در مورد وضعیت خود در لحظه فکر کنید، حتی اگر چیزی به سادگی سلامتی یا آب و هوای خوب باشد.

راه های دیگری که می توانم به این موضوع نگاه کنم چیست؟ آیا دیدگاه فعلی من درست است؟ تصور اینکه یک دوست خوب در مورد شرایط به شما چه می گوید می تواند کمک کند.

چگونه می توانم به این موضوع به عنوان یک چالش فکر کنم تا یک مشکل؟

یاد بگیرید که چگونه افکار خود را تقسیم بندی کنید.

 کسانی که از نظر عاطفی پایدار هستند، در تقسیم بندی فوق العاده هستند – به عبارت دیگر، آنها در حصول اطمینان از اینکه بخش هایی از زندگی شان که فوق استرس زا است به بخش های خوب زندگی شان نفوذ نمی کند و هر چیزی را که به خوبی پیش می رود خراب نمی کند، شجاع هستند. بنابراین اگر محیط کار بد است، یک تصمیم جدی بگیرید که آن را با خود به خانه نبرید. بدانید که فقط به این دلیل که یک جنبه از زندگی شما آنطور که دوست دارید پیش نمی رود، به این معنی نیست که کل زندگی شما باید تحت تأثیر قرار گیرد.

نگاهی به خود بیندازید و به این فکر کنید که چه چیزی احساسات شما را تحت الشعاع قرار داده و شما را از اسبتان به زمین می اندازد. شما نمی توانید استرس را از خود جدا کنید مگر اینکه بدانید از کجا می آید.

اگر می‌بینید که اغلب با افکار وسواسی دست و پنجه نرم می‌کنید، فهرستی از 4 تا 5 موضوع دیگر که می‌توانید به جای آن فکر کنید، تهیه کنید. این باعث می شود که در لحظه تغییر افکار خود را آسان تر کنید.

افکار منفی را با افکار خنثی جایگزین کنید.

اگر عادت دارید در مورد خودتان منفی فکر کنید، «مثبت اندیشی» دشوار است. در عوض، دفعه بعد که به چیزی منفی فکر می کنید، آن فکر را با چیزی واقع بینانه تر جایگزین کنید. هنگامی که عادت به تفکر واقع بینانه را پیدا کردید، شروع به مثبت اندیشی آسان تر خواهد بود.

به عنوان مثال، به جای اینکه فکر کنید: «من آشپز وحشتناکی هستم. من هرگز در این کار خوب نخواهم بود!» سعی کنید به خودتان بگویید: “اگر به تمرین ادامه دهم، در آشپزی بهتر خواهم شد.” این یک فکر واقع گرایانه تر است، و همچنین پذیرفتن آن برای یک مغز منفی، آسان تر از چیزی مانند “من بهترین آشپز هستم!”

در اطراف افراد با ثبات عاطفی باشید.

اگر دائماً در اطراف افرادی هستید که نوسانات خلقی دارند یا ثبات ندارند، بهتر است با افراد جدیدی ملاقات کنید. درام هی عاطفی می تواند به طرز شگفت انگیزی مسری باشد. اگر متوجه می‌شوید که به‌طور مرتب درگیر داستان دوستانتان می‌شوید، سعی کنید زمان کمتری را با آن‌ها بگذرانید یا در صورت لزوم، تماس خود را به طور کامل قطع کنید.

وقتی در اطراف افرادی هستید که از نظر عاطفی سمی هستند، ممکن است احساس اضطراب، بی اعتمادی و حتی ترس برایتان عادی شود. اگر دوستی دارید که شما را خسته و ناراحت می‌کند، احتمالاً او دوستی سمی است.

مالک احساسات خود باشید. 

احتمالاً قبلاً به شما گفته شده است که “هیچ کس جز خودتان نمی تواند شما را عصبانی کند” یا چیزی مشابه. و این درست است – احساسات شما از درون شما سرچشمه می گیرد و تنها شما می توانید انتخاب کنید که چگونه به آنها واکنش نشان دهید. فقط به این دلیل که شخصی با ماشین شما تصادف کرده است، به این معنی نیست که عصبانیت امروز شما تقصیر اوست. بنابراین دفعه بعد که از دست کسی عصبانی شدید، یک قدم به عقب بردارید، به این فکر کنید که این احساس از کجا می آید و تشخیص دهید که قدرت انتخاب واکنش خود را دارید.

دفعه بعد که احساس کردید شخص دیگری شما را به آخرین حد عصبانیتتان می رساند، به جای اینکه داغ کنید و عصبی شوید، یک نفس بکشید و دور شوید. توهین آشکاری را انجام ندهید، به آن فکر کنید و در منطقه امن خود بمانید. اکنون کنترل بیشتری بر موقعیت و احساسات خود دارید.

ارزش ها چگونه شکل می گیرند؟

ارزش‌های شخصی شما بخش اصلی شخصیتی است که شما می‌خواهید باشید. با آگاهی بیشتر از این عوامل حیاتی در زندگی خود، می توانید از آنها به عنوان راهنمایی برای انجام بهترین انتخاب در هر شرایطی استفاده کنید. برخی از تصمیمات زندگی در واقع در مورد تعیین این است که برای چه چیزی بیشتر ارزش قائل هستید. وقتی بسیاری از گزینه‌ها معقول به نظر می‌رسند، می‌توانید بر ارزش‌های خود تکیه کنید تا شما را در مسیر درست راهنمایی کنند.

چرا کودکان دروغ می گویند و داستان می سازند؟

همه گاهی دروغ می گویند، درست است؟ اما هنگامی که کودکان دروغ می گویند، والدین تمایل دارند بیش از حد واکنش نشان دهند و دروغ گفتن از نظر رشد برای کودکان 3 تا 5 ساله طبیعی است. دروغ گفتن به کودکان این امکان را میدهد که مرزهای بین خیال و واقعیت را امتحان کنند، از خود در برابر عواقب اعمالشان محافظت کنند و بهتر درک کنند که دیگران چگونه فکر می کنند. همه دروغ می گویند، از جمله کودکان در واقع، کودکان با رشد، مشاهده و یادگیری در طول زمان یاد میگیرند که دروغ بگویند و در حالی که هراز گاهی دروغ گفتن طبیعی است،

دروغ گفتن می تواند مشکل ساز شود: نکته کلیدی این است که قبل از پرداختن به نگرانی های خود ابتدا انگیزه پشت این دروغ فرزندتان را درک کنید. ممکن است کودکان به دلیل خجالت کشیدن دروغ میگویند و برای آزمایش محدودیت‌ها یا برای جلوگیری از آسیب رساندن به احساسات دیگران، دروغ گفته باشند ، ولی با این حال، نوجوانان بزرگتر بیشتر با هدف فریب دادن دروغ می گویند.