اگر کودک حساس دارید بخوانید
اگر کودک حساس دارید بخوانید
حساس بودن هیچ ایرادی ندارد. در واقع یک کودک حساس می‌تواند یکی از مهربان‌ترین و دلسوزترین بچه هایی باشد که می بینید. اما بزرگ کردن یک بچه‌ی حساس برای شما به عنوان پدر و مادر چالش هایی دارد.
بچه هایی که روحیه ای حساس دارند به راحتی آشفته می شوند، زود به گریه می افتند، زود مضطرب می شوند و خلاصه اینکه نسبت به بچه های دیگر، خیلی بیشتر نیاز به اطمینان خاطر و حمایت دارند.
بعضی از بچه های حساس، از نظر هیجانی و عاطفی چندان حساس نیستند، اما نسبت به هر چیز فیزیکی که حس های شان را برانگیحته کند، حساسند؛ صداهای بلند، نورهای شدید و درخشان و یا پارچه هایی با بافت خاص می توانند واکنش شدیدشان را دربرداشته باشند. این بچه ها ممکن است از جمعیت و همچنین از هر گونه تغییری هراس داشته باشند.
خیلی ها تصور می کنند تنها ویژگی بچه های حساس این است که خجالتی هستند اما واقعیت بیشتر از اینهاست! بچه های حساس هر حس و هیجانی را بسیار عمیق و شدید حس می کنند. یعنی بیشتر مواقع هیجان زده می شوند، بیش از حد خشمگین می شوند و خیلی بیشتر از دیگران دچار ترس و واهمه می شوند. به دلیل همین شرایط نیز این بچه ها برای امتحان کردن چیزهای جدید، دچار تردید می شوند و خیلی زود هم ممکن است خسته و فرسوده شوند چون مدام با چالش هایی درگیرند. کودکان حساس در تعاملات خود با بچه های دیگر اغلب رنج می‌برند زیرا توسط آنها «لوس» خطاب می شوند چون زود اشک‌شان در می‌آید.
سخت گیری و روش های جدی تر ممکن است برای بعضی از بچه ها خوب و مفید باشد و نتیجه بدهد اما در مورد بچه های حساس، این شیوه ها موجب مشکلات بیشتر خواهد شد. بنابراین باید راه هایی برای تربیت و هدایت کودک حساس تان پیدا کنید که در دنیایی که به اندازه‌ی او حساس نیست، حضور بهتر و راحت تری داشته باشد.
اگر کودک شما حساس است سعی نکنید خلق و خوی او را تغییر دهید. به جای اینکه فرزندتان را ضعیف و بی دست و پا بدانید، روی نقاط قوت و استعدادهایش متمرکز شوید.
بدانید چیزی که ممکن است برای یک بچه ی دیگر راحت و عادی باشد، می‌تواند برای کودک حساس شما، سخت و دشوار باشد. بنابراین به جای اینکه او را از تجربیات حسی اش منع کنید، به او یاد بدهید به روشی مناسب تر و قابل قبول تر از نظر اجتماع، با هیجانات و احساساتش برخورد کند.
حد و مرز مشخص کنید
هر چند ممکن است وسوسه شوید قوانین را شُل بگیرید تا کودک حساس تان ناراحت و آزرده نشود، اما مدام استثنا قائل شدن در مورد اصول و قوانین، در بلند مدت کمکی به شما نخواهد کرد و حتی عوارضی هم ممکن است داشته باشد. مثلا شاید در برابر رفتار نادرست فرزندتان به راحتی کوتاه بیایید و آن را نادیده بگیرید تا آرامش را حفظ کنید. اما در عین حال که انعطاف پذیر بودن لازمه ی تربیت بچه هاست، فراموش نکنید که نظم و دیسیپلین کمک می کند به کودک تان یاد بدهید چگونه در آینده بزرگسالی بامسئولیت بشود. اگر دیسیپلین شما خیلی ساده و سهل گیرانه باشد، فرزندتان برای مواجهه با چالش های زندگی اش آماده و آزموده نخواهد شد. اگر از قوانین انظباطی که برای بچه های کمتر حساس استفاده می شود، در مورد کودک حساس‌تان صرف نظر کنید، فرصت یاد گرفتن و رشد کردن توسط تجربه کردن عواقب کارها و رفتارهایش را از او خواهید گرفت.
تلاش هایش را تحسین کنید
بچه های حساس زیاد به تحسین و تشویق نیاز دارند، پس باید تلاش ها و رفتارهای مثبت کودک‌تان را تحسین کنید، حتی اگر موفق نشده باشد. اما یک نکته ی ریز اینجا وجود دارد: بچه‌هایی که زیاد و بابت هر کار کوچکی تشویق می شوند معمولا نسبت به بچه هایی که هوشمندانه‌تر و کمتر تشویق می شوند، اعتماد بنفس پایین تری دارند. اگر کودک حساس تان را بابت انجام کاری که انتظار می رود بچه های کمتر حساس به راحتی و به طور طبیعی انجام بدهند، تشویق و تحسین کنید، روی او تاثیری غیر از آنچه هدف تان است خواهد گذاشت. نکته اینجاست که باید تلاش های فرزندتان را تحسین کنید، نه نتایج تلاش هایش را.
به او یاد دهید چگونه احساسش را بیان کند
بچه های حساس باید یاد بگیرند چگونه احساسات شان را ابراز کنند و همچنین به فراگرفتن روش های مناسبی برای کنترل این احساسات نیاز دارند. به کودک حساس تان آموزش بدهید چطور احساسات ناخوشایندش را بشناسد و به شیوه ای قابل قبول‌تر با آنها برخورد کند.
بچه های حساس معمولا به پدر و مادر خود نشان می دهند که نسبت به رفتارهای آنها چه احساسی دارند. به فرزندتان یاد بدهید چگونه از کلمات برای بیان احساساتش استفاده کند. هر چه ارتباط بیشتر و موثرتری با کودک‌تان برقرار کنید، فهم و درک احساسات او نیز برای تان ساده‌تر خواهد شد.