مهار اضطراب جدایی در كودك و والدین
مهار اضطراب جدایی در كودك و والدین
یکی از چالش های روحی که بسیاری از کلاس اولی ها در روزهای نخستین ورود به مدرسه و حتی پیش از این، با آن روبه رو هستند، ترس و اضطراب است. اضطراب فقط شامل فرزندان نمی شود…
بویژه درباره کودکانی که به مهدکودک نرفته اند یا وابستگی شدیدی به والدین و بخصوص مادر خود دارند به شکل حادتری دیده می شود.
جالب آن که چنین اضطرابی فقط شامل فرزندان نمی شود، بلکه در بسیاری موارد این نگرانی ها و ترس ها ناشی از خود والدین است. بعلاوه چنین نگرانی هایی برای والدینی که بیش از حد به فرزند خود وابسته هستند مشکلات بیشتری را به دنبال خواهند داشت.
می توان از بازی درمانی یا هنر درمانی یعنی بهره گیری از هنر نقاشی یا قصه درمانی برای تشویق کودکان برای رفتن به مدرسه و غلبه بر اضطراب جدایی کودک از والدین بهره گرفت. برای این منظور والدین باید قصه هایی را طراحی و کودکان اجرا کنند.
برای برخی کودکان ورود به مدرسه نه تنها اولین تجربه استقلال آنان، بلکه نخستین تجربه اضطراب جدایی از والدین نیز محسوب می شود. برای آماده کردن چنین کودکانی لازم است والدین مدتی قبل از آغاز مدارس، فرزند خود را برای ورود به مدرسه از لحاظ روحی و روانی آماده کنند. بی شک ایجاد حس مثبت نسبت به مدرسه و دوستان مدرسه ای می تواند در تشویق کودک برای رفتن به مدرسه بسیار موثر باشد.
یکی از نکاتی که در چنین شرایطی باید به آن توجه داشت آماده کردن کودک برای جدایی از خانه و خانواده قبل از آغاز سال تحصیلی است. بر این اساس، می توان از سپردن کودک به بستگان درجه یک و افراد مطمئن شروع کرد.
همچنین لازم است والدینی که فرزندان بسیار حساس و وابسته دارند، معلم و اولیای مدرسه را از همان ابتدای سال تحصیلی از شرایط روحی فرزند خود آگاه کنند تا برخورد خاصی، بویژه از سوی معلم برای ایجاد حس اطمینان و امنیت خاطر روحی در کودک صورت بگیرد.
بررسی ها نشان داده است که توجه و محبت معلم طی مدت کوتاهی می تواند در کاهش اضطراب و استرس کودک بسیار موثر باشد.
بررسی روان شناسان نشان می دهد برخی والدین به طور ناخودآگاه با به کار بردن جملاتی «تو را در مدرسه، آدم می کنند» یا این که «تو مدرسه از این خبرا نیست که هر غلطی خواستی بکنی» ذهنیت اشتباهی را در فرزندشان نسبت به مدرسه ایجاد می کنند و به نوعی او را از مدرسه می ترسانند.
در حالی که در ذهن کودک باید تصویر خوشایند و درستی از مدرسه، روابط با معلم و همکلاسی ها شکل بگیرد. حتی می توان برای رسیدن به این هدف از سیستم تشویق و پاداش استفاده کرد، البته نه به شکلی که کودک شرطی بشود و به خاطر مدرسه رفتنش از والدین جايزه بخواهد، بلکه صرفا باید کودکي که با حفظ استقلال خود و بدون ابراز ناراحتی به مدرسه می رود مورد تشویق قرار داد.
بر این اساس، کودک و مادر برای خود طی مدت زمان مدرسه وظایفی را در نظر می گیرند؛ یعنی کودک به مدرسه می رود و مادر آشپزی می کند یا به خرید می رود و پس از گذشتن زمان مشخصی به دنبال کودک می آید.
ضروری است که کودک را پیش از رفتن به مدرسه با عقربه های ساعت نیز آشنا کرد تا بداند که همزمان با قرارگیری عقربه ها در جهت خاصی، مادر به دنبالش می آید.
بعلاوه هر نوع تاخیر والدین در رفتن به دنبال کودک در پایان ساعت مدرسه باید از طریق آگاه سازی اولیای مدرسه به کودک اعلام شود تا از اضطراب وی کاسته شود.